vrijdag 12 juli 2013

Heldenstatus: Neil Young

Als je je verdiept in folkmuziek, kom je al snel een foto van Neil Young tegen. Een vent met lang, donker haar, een doorlopende wenkbrauw en een gitaartje in zijn hand: tegenwoordig is hij niet meer zo jong als dat hij veelal wordt afgebeeld, maar op de rimpels na is hij niet veel veranderd. Neil wordt ook wel eens 'The Godfather of Grunge' genoemd, een van de redenen dat ik hem zo vet vind. Neil Youngs muziek is daarentegen niet in hokjes te stoppen; in dit artikel zal ik duidelijk maken waarom niet.


Hij begon met spelen en zingen in bandjes als The Squires en The Mynah Birds. Hij werkte nog samen met Buffalo Springfield. Maar aangezien zijn solocarrière het meest indrukwekkend is, zal dit stuk met name over dat onderdeel van Youngs' leven gaan. Dit begon allemaal met het album, hoe origineel, 'Neil Young', in 1968. Een maand later verscheen de single 'The Loner'. Al snel maakte hij carrière in de muziekwereld: in '69 kwam zijn tweede soloalbum 'Everyone knows This Is Nowhere' uit, waarin direct de rauwe sound was te horen waarmee hij zich nu nog onderscheid. Zijn muziek maakte echter een transformatie door: hoe hij ooit begon met raggen, werd zijn muziek steeds meer emotioneel en timide.

Het mooie aan de muziek van Neil Young is de combinatie van de rauwheid van zijn muziek, zijn zachte en tedere stem en zijn krachtige teksten die stuk voor stuk een statement maken. Kijk alleen al naar de titels van één van zijn populairste albums, Harvest: 'Heart of Gold', 'The Needle and the Damage done' of 'Words [Between the lines of age]. Het eerste nummer uit dat rijtje is direct het beest bekende nummer van Young, waarvan iedere 40+'er nog wel een plaat heeft liggen. De tekst, muziek, kwetsbare stem van Young en de eigenlijk simpele essentie van het nummer maken het tot een meesterwerk. Eentje die mij nog steeds weet de ontroeren.

I want to live, I want to give
I've been a miner for a heart of gold.
It's these expressions I never give
That keep me searching for a heart of gold
And I'm getting old.

Neil Young hoeft het niet te hebben van zijn uiterlijk, maar van zijn muziek.

'After The Goldrush' en 'Harvest' worden beschouwd als de beste albums van Young. Hierop zijn toppers als 'After the Goldrush', 'Only Love Can Break Your Heart', en 'Oh, Lonesome Me' te vinden, op Harvest 'Out On The Weekend', 'Old Man' en 'There's A World'. Zijn teksten gaan vaak over eenzaamheid (in de liefde), opgroeien en afscheid nemen. Hij heeft amper nummers die over een compleet ander onderwerp gaan of die praktisch inhoudsloos zijn: toch verveelt zijn muziek steeds niet en weet hij zijn publiek steeds weer te betoveren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten