Universiteit van Parijs. De teruggetrokken Simone de Beauvoir en de uitbundige Jean-Paul Sartre beginnen iets voor elkaar te voelen. Geen coup de foudre: pas als de Beauvoir en Sartre steeds meer tijd met elkaar doorbrengen worden ze echt verliefd. In een dialoog met een studiegenote wordt het al snel duidelijk dat de Beauvoir geen normale vrouw is: ze maakt duidelijk niet te willen trouwen en geen kinderen te willen krijgen. In eerste instantie vindt de Beauvoir Sartre maar een irritant ventje, maar na enkele bijzondere conversaties weet ze hem steeds meer te waarderen.
Een diplomauitreiking. Sartre slaagt als eerst, daarna de Beavoir. Het lijkt door een tijdsprong alsof de twee direct stapelverliefd worden: dat bevalt de ouders van de Beauvoir niet. De twee besluiten terug te gaan naar Parijs; Sartre wordt docent op de universiteit en valt direct op door zijn bijzondere manier van doceren, de Beauvoir ruziet verder met haar ouders. Een goede vriendin van haar, Lola, overlijdt aan een onbekende oorzaak. Volgens de Beauvoir is dat de schuld van de kerk die haar dwong te trouwen met een 'katholieke boerenpummel'. De afkeer tegen de kerk groeit en groeit. Tegen Sartre maakt de Beauvoir duidelijk vrij te willen zijn. 'Dat is goed', zegt Sartre.
Geen burgerlijk huwelijk, geen belemmeringen. We vertellen elkaar alle details en worden rijk door over ons dubbelleven te schrijven. Daarvoor moet je een vrouw met lef hebben.
En zo begint hun verhaal. Buiten Frankrijk is deze film nooit echt doorgebroken. De combinatie van twee moderne volkshelden en een liefdesverhaal is in Frankrijk al genoeg voor een groot succes: het koppel is één van de bekendste Franse paren ooit en beide behoren tot de meest beroemde Fransen uit de vorige eeuw. Vooral Sartre wist toentertijd met zijn werk heel Frankrijk op zijn kop te zetten. Het is dan ook tof hoe de makers van deze film hebben geprobeerd ook de vrijheidsfilosofie van de twee in deze film te verweven. Op enkele (historische) foutjes na, zijn ze daarin geslaagd.
Ik weet dat dit soort films vaak op veel verzinsels gebaseerd zijn, maar toch is mijn liefde voor Sartre nog een beetje gegroeid door het personage uit de film. Af en toe vormen de filosoof en de schrijfster zelfs een komisch duo: de jonge Sartre wordt neergezet als een druk, luidruchtig kereltje en de Beauvoir steekt daar zo tegen af met haar serieuze karakter en lage stem. Het contrast tussen de lange de Beauvoir met een lage stem en de kleine Sartre met een nog wat hoge jongensstem is af en toe domweg lachwekkend.
Mocht je een liefhebber zijn van het Franse koppel, dan raad ik je aan deze film te zien. Het is vernieuwend om Sartre en de Beauvoir eens door een andere bril te bekijken en ook te zien hoe zij zouden zijn vóór hun roem. Daarentegen moet je de film wel met een korreltje zout nemen; het scenario is ietwat geromantiseerd en geïdealiseerd. Maar het blijft leuk om een bescheiden kijkje te nemen in het privé-leven van de twee genieën. Bekijk hier de film online in het Frans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten