Eén van de hoofdexposities op dat moment was 'Best before End', een verzameling van het werk van de fotograaf Stephen Gill en zijn laatste fotoserie, die dezelfde naam draagt.
Talking to Ants.
Stephen Gill probeert in zijn kunst (ik noem het expres geen foto's, het zijn meer dan foto's) een zo compleet mogelijk beeld van de omgeving te scheppen. Hij zoekt de grenzen van de cameratechnologie op en experimenteert met nieuw materiaal en nieuwe methoden om zijn camera te gebruiken. De eerste serie in de expositie is Talking to Ants, waarbij Gill voorwerpen in zijn camera stopte, zodat die een afdruk zouden achterlaten op de filmrol. Dit levert al bijzondere resultaten op.
Buried.
In een andere serie, Buried, levert een vreemd proces mooi werk op: na het maken van deze foto's werden ze direct begraven en na een bepaalde tijd weer opgegraven. Ik begrijp niet hoe Gill überhaupt op dit idee is gekomen, maar het resultaat is in ieder geval heel tof. Het geeft de foto's iets schilderachtigs.
Hackney Wick.
Hackney Wick is de meest populaire locatie van het werk van Stephen Gill. Op deze fotoserie zie je een goedkope rommelmarkt. Om de sfeer op de markt beter te laten zien gebruikte hij een goedkope camera met plastic lens. "It was nice to use because the first plastic was invented in Hackney Wick," zegt Gill zelf. "I had these really lovely muted soft colours, which look like the 1950s. You can almost smell the dusty scent coming off them."
Helaas heb ik op de laatste dag van tonen de expositie gezien. Op de website van Foam zelf is nog wel informatie te vinden over de expositie, maar 14 juli was de allerlaatste keer voor 'Best before End' in het fotografiemuseum van Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten